Pochodząca z Azji Środkowej oraz Bliskiego Wschodu soczewica, z uwagi na duże strąki, zaliczana jest do roślin strączkowych, choć w systematyce figuruje jako roślina motylkowa. Uznawana jest ona za jedną z pierwszych roślin uprawianych przez człowieka na pokarm. Stanowiła ona podstawę diety starożytnych Rzymian, Greków oraz Egipcjan. Ze względu na panujące stereotypy o tym, że soczewica przeznaczona jest dla niższych klas społecznych na wiele stuleci stała się ona rośliną zapomnianą. Dopiero niedawno, dzięki swojej wartości odżywczej, wróciła na stoły kuchni całego świata. Aktualnie największym producentem soczewicy jest Kanada oraz Indie. Jednak jej uprawy można bez trudu znaleźć we Francji, Hiszpanii, USA, Libanie czy Pakistanie. W Polsce także uprawia się soczewicę. Aczkolwiek z uwagi na to, iż jest to roślina, które dobrze plonują w klimacie kontynentalnym, większą popularnością cieszy się we wschodniej i południowej części kraju.
Przechowywanie
Do najbardziej znanych odmian należą soczewice: czerwona, zielona i żółta. Ziarna powinny być przechowywane w szczelnych, próżniowych pojemnikach, w suchym miejscu. W przeciwieństwie do innych roślin strączkowych, soczewica przed gotowaniem nie musi być namaczana. Należy ją jedynie dokładnie opłukać i gotować 10-60 minut, w zależności od gatunku. Ugotowaną soczewicę można przechowywać w lodówce przez 6-7 dni bądź w zamrażalce do 6 miesięcy.
Soczewica – właściwości odżywcze i lecznicze
Soczewica, dzięki niskiej zawartości sodu oraz wysokiej zawartości potasu, zapobiega nadciśnieniu (oraz wspomaga jego leczenie, jeśli już na nie cierpimy). Poza tym, zmniejsza ryzyko udaru oraz chorób serca i obniża poziom złego cholesterolu we krwi. Soczewica jest bogatym źródłem witamin: B1, B2, PP, B5, B6, kwasu foliowego i K, składników mineralnych: magnezu, żelaza, fosforu, potasu, cynku, miedzi i manganu. Idealnie sprawdza się jako element diety przeciw anemii. Powinny jadać ją również kobiety w ciąży (ze względu na wspomnianą zawartość kwasu foliowego, czyli inaczej witaminy B9, który to odpowiada za prawidłowy rozwój układu nerwowego płodu).Ponieważ soczewica dostarcza sporych ilości magnezu, wspomaga walkę ze stresem, zapobiega skurczom mięśni, problemom ze snem itd. Dodatkowo, soczewica, jako bogate źródło błonnika pokarmowego, wspomaga perystaltykę jelit i zapobiega zaparciom, a więc tym samym, redukuje ryzyko raka jelita grubego i odbytu. Poza tym, jest bardzo sycąca, a więc zaspakaja głód na długi czas. Warto tu również zaznaczyć, iż soczewica zawiera taniny, czyli związki mające ogromny wpływ na zmniejszenie ryzyka zachorowania na różnego typu nowotwory (spowalniają one podział komórek rakowych). Soczewica jest bogatym źródłem białka, które to jest w 85% przyswajalne (jeśli chodzi o białka roślinne, lepszy „wynik” osiąga jedynie soja, której proteiny przyswajają się w około 90%). Tym samym powinna być regularnie spożywana przez wegetarian i wegan, w diecie których może zabraknąć białka (na skutek eliminacji z menu produktów pochodzenia zwierzęcego). Jako że białko roślinne jest niepełnowartościowe, tj. nie składa się ze wszystkich aminokwasów egzogennych, soczewicę warto jadać w połączeniu z produktami zbożowymi (np. ryżem, kaszą, ziemniakami), by zwiększyć pulę aminokwasów dostarczanych wraz z danym posiłkiem do organizmu. Regularnie spożywana soczewica dobrze wpływa na cerę, poprawia pracę układu pokarmowego i przemianę materii, wspomaga odchudzanie i obniża poziom cholesterolu. W przeciwieństwie do np. fasoli jest lekkostrawna.
