Kraje anglosaskie: Australia, Kanada, Nowa Zelandia, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone Ameryki są traktowane jako kraje o średnim poziomie zabezpieczenia. Wysokość świadczeń jest tam niższa niż na kontynencie europejskim. W Australii i Nowej Zelandii nie funkcjonują systemy ubezpieczeniowe, a tyłko świadczenia oparte na badaniu dochodu osób uprawnionych w jednakowej zryczałtowanej dla wszystkich wysokości, ale o nieograniczonym okresie wypłaty – czyli typu pomocy społecznej. W Kanadzie, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych okres wypłaty zasiłku jest krótki, nie przekracza 12 miesięcy, a wysokość jego jest niższa niż w krajach europejskich. W Kanadzie i Stanach Zjednoczonych nie funkcjonują systemy dodatkowych świadczeń pomocowych, jednocześnie oba te kraje odznaczają się wśród innych uprzemysłowionych państw niskim udziałem osób długookresowo bezrobotnych (poniżej 20% ogółu bezrobotnych). Jednocześnie w krajach tych, o ile w ogóle obowiązuje ochrona trwałości stosunku pracy, to w ograniczonym zakresie. Szacuje się, że zbiorowymi układami pracy objętych jest mniej niż 40% pracowników. W krajach tej grupy w latach 1992-1998 nastąpił wyraźny spadek bezrobocia, co łączy się ze stopniem wzrostu gospodarczego w tym okresie.
